نکند اندوهی... - ترجمه ی زندگی

ترجمه ی زندگی
آخرین مطالب یکی از ..... می دونی چیه؟! برای دل خودم.. تولدت مبارک دکی :) پستی طولانی بعد از مدت ها! :)) بهار یخ زده است.. لینک دوستان بی بی گل حیات طیبه دلنوشته داود خطر سامع سوم کوچه باغ کهکشون بشنو از نی محرم اسرار ▪••ღآلاچیـــــــق▪••ღ پروفسور بالتازار پنجــــره ای به شعــــر قـزقــون یخ در بهشت پنجـــــــره نوشته ها رب انار با تو از خود می گویم... قطره هایی از دریا... همرنگ آب پیچ و مهره ها هم عاشق می شوند!! چله نشینان sabrin قاصدک های آسمونی ناب ترین غزل پر چونگیای الا از قبیله بوسه آسمان مهر شکوفه های صورتی تنها پناه من آیس پک چادری آبی تر از آب (منزل نو !) چرتکه دوسوسول در مکتب خوراسگان رودخونه کوچولو غر و لند محض یار مهربان آبی تر از آب ای که امیر حرم دل تویی أنا قتیل العبرة رز صورتی نگین باران مسیحا من و یارم هوم؟! میهن‏دوست یه نفر مثل همه آدما ساعات خاموشی شب نَنوشته ها دیار محبت محلی برای شاد شدن میخواهم رستگار شوم طعم باران آبی تر از آب (منزل خیلی نو !) چی بپزم؟! خاطرات یک عاقد کودکــــ دانــــــــــا بلاگـــــــ آقا و بانو بـــ ـهـ ـــ ــــار 313 فصل زیبای من، پاییز شاتوت! قالب وبلاگ لینک های مفید حاوی پنل اس ام اس کارت شارژ دکوراسیون فست فود پیوندهای روزانه چهارده آسمان... (وبلاگ خودم با محوریت معصومین (ع) ) لغت نامه ی آنلاین دهخدا انجمن های تخصصی تبیان انجمن خانواده ی تبیان انجمن ادبیات تبیان آپلود سنتر ایران بلاگ قالب وبلاگ	نکند اندوهی... به نام خدای رحمن و رحیم سلام ------------- ابتدا از لطف همه ی دوستان عزیزی که توی پست قبل، برسا، تبیان، برسامون، اس ام اسی و... باعث دلگرمی بودند صمیمانه تشکر می کنم؛ براتون بهترین و شادترین لحظات رو آرزو دارم. ------------ و... قبل از این که اتفاقی بیفته که بخوام پست قبلی رو بزنم، توی فکر بودم که با یه آپ شاد و پر از احساس زندگی، وبلاگم رو از حالت غمگینی که چند وقتیه گرفتارش شده دربیارم.. می خواستم حتی تلخی حادثه ی اولی رو قورت بدم و این جا شاد باشم، بلکه توی روحیه ی خودم هم تحولی رخ بده... اما روزگار نذاشت از زندگی بنویسم... و دنیام رو، افکارم رو این قدر به مرگ نزدیک کرد که... به قول دختر خواهرم توی وبلاگش، تا حالا این قدر مرگ رو نزدیک احساس نکرده بودم... هر وقت یاد بچگی ها میفتم... عیدها، روز اول برای ناهار خونه ی دایی جمع می شدیم (مرحوم مادربزرگم پیش اونا زندگی می کردن و خود داییم هم دایی ِ بزرگ هستن). یادمه یه سال عید داشتیم بازی می کردیم... من خیلی کوچیک بودم و چیز زیادی یادم نیست، و در واقع فقط دنبال بچه های بزرگتر می دویدم.. اما خاطره ی اون بازی چیزیه که همیشه ازش توی فامیل یاد می شه... توی عالم بچگی یه سری حوادث سیاسی و اینا رو پیاده کرده بودیم (من که بچه بودم، بقیه..)، و سردسته مون جعفر بود... شده بود یکی از پادشاه های عربستان، فکر کنم ملک فهد! (بسته به اخبار سیاسی اون روزها)؛ و بقیه هم هر کدوم نقش یکی از شخصیت های سیاسی اون دوران رو بازی می کردن... قسمت های مختلف خونه ی دایی هم شده بودند جاهای مختلف و... همیشه با خنده از اون روز یاد می شد.. اما نمی دونم اگه دوباره توی جمع فامیل یاد اون روز بیفتیم چه حالی می شیم... اون زمان یه نوزادی هم بود.. بعدها با کلی تلاش و علاقه پزشکی قبول شد؛ یکی دو سال دیگه داشت دکتر می شد ها... بازم بچه بودم، خاله اینا خونه ی قبلی شون بودن.. بازی می کردیم.. همه بودیم... و... بگذریم... باور کنید امشب می خواستم از زندگی بنویسم... از لذت بردن از این زندگی، با وجود همه ی سیاهی هاش... اما قلمم طور دیگه ای می ره... شایدم واقعاً... نمی دونم... راستش این روزهای زندگیم رو نمی تونم ترجمه بکنم.. حتی از درکشم عاجزم... نه فقط به خاطر چیزهایی که توی این وبلاگ نوشته شد.. به طور کلی می گم... دلم «زندگی» می خواد... چند روزیه یه تناقض عجیبی توی وجودمه... هم احساس زندگی کردن دارم و هم نگرانم... یه احساس نشاط عجیبی از عمق وجودم داره فریاد می زنه.. اما هرچی از عمق وجود به سطح نزدیک تر می شه، این فریاد برام گنگ تر می شه.. می دونید، دقیقاً این حس رو دارم: در دل من چیزی است مثل یک بیشه ی نور مثل خواب دم صبح و چنان بیتابم که دلم می خواهد بدوم تا ته دشت، بروم تا سر کوه دورها آوایی است که مرا می خواند... من چه سبزم امروز و چه اندازه تنم هوشیار است نکند اندوهی سر رسد از پس کوه... --------- پ.ن. شدیداً و عمیقاً عذر می خوام اگر باز هم نشد که شاد بشه... [ سه شنبه 90/10/13 ] [ 12:50 صبح ] [ گویای خاموش ] [ نظرات () ] .: Weblog Themes By WeblogSkin :.	درباره وبلاگ در ترجمه به مشکلی که بر می خورم، آن قدر با کلمات دست و پنجه نرم می کنم تا سرانجام پیروز شوم. در ترجمه ی زندگی ام اما... نمی دانم... پیچیدگی متن زندگی متحیرم کرده... متنی آن قدر گویا که لحظه لحظه اش را حس می کنم، و آن قدر خاموش که پی بردن به معانیش بصیرتی می خواهد که ندارم... اما می دانم نباید تسلیم شد؛ باید «زندگی کرد» تا بتوان ترجمه اش نمود... باید به جایی رفت که حیات به معنای واقعی درش جریان دارد... پس به کوچه باغی از زندگی پناه می برم و از آرامشش، زیبایی اش و سادگیش مدد می گیرم، و «زندگی می کنم»؛ شاید روزی گوشه ای از این متن پیچیده را فهمیدم... موضوعات وب تو منو تنها نذار ای خدا! 10 ترجمه ی زندگی 9 دلا بسوز... 4 گویا در سفر! 2 مهمونی الهی... 2 نرود خار به پایت مادر 2 یادش بخیر اون روزگار... 1 یادش به خیر اون روزگار... 1 محرمی 1 خوزستانِ من! 1 لینک های مفید نیم باز ارسال اس ام اس انبوه تبلیغ رایگان \| دندانپزشک اتوشارژ ایرانسل رزرو هتل مشهد آرشیو مطالب اسفند 1387 فروردین 1388 اردیبهشت 1388 خرداد 1388 تیر 1388 مرداد 1388 شهریور 1388 مهر 1388 آبان 1388 آذر 1388 دی 1388 بهمن 1388 اسفند 1388 فروردین 1389 اردیبهشت 1389 خرداد 1389 خرداد 89 تیر 89 مرداد 89 شهریور 89 مهر 89 آبان 89 آذر 89 دی 89 بهمن 89 اسفند 89 خرداد 90 تیر 90 شهریور 90 مهر 90 آبان 90 آذر 90 دی 90 بهمن 90 اسفند 90 فروردین 91 اردیبهشت 91 خرداد 91 تیر 91 مرداد 91 شهریور 91 مهر 91 آبان 91 آذر 91 دی 91 بهمن 91 اسفند 91 فروردین 92 اردیبهشت 92 خرداد 92 تیر 92 مرداد 92 شهریور 92 مهر 92 آبان 92 آذر 92 پاییز 92 زمستان 92 بهار 93 امکانات وب بازدید امروز: 161 بازدید دیروز: 19 کل بازدیدها: 290395
[ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ]