سلام

حس کردم شايد ذکر توضيح پايين (که از پست مرتبط اين جا قرار دادم) لازم باشه..
عذر مي خوام که اين پست اين قدر طولانيه.
براي اين کامل نوشتن دليل دارم.. و البته شايد بهتر بود سر شما رو اين قدر درد نميوردم و خلاصه ش رو توي وب مي ذاشتم، و کاملش رو فقط توي يادداشت هاي شخصيم مي نوشتم..
به هر حال چون تا اين جا رو با جزئيات نوشتم، ديگه به همين ترتيب تمومش مي کنم..

مجدداً عذر مي خوام اگر از اين مطلب طولاني (که همچنان هم ادامه دارد :دي) خسته و اذيت شديد.

سفر با قطار رو خيلي دوست دارم...

ديديد بعضي از اين سريال هايي رو که چند تا، يا بعضاً يک، بازيگر ثابت دارن؛ و بعد توي هر قسمت يه سري ماجراها براي اين بازيگر ثابت پيش مي ياد، با يه سري آدم ها آشنا مي شه، چيزاي جديدي ياد مي گيره، و سرانجام در آخر اون قسمت از سريال هرکس مي ره پي زندگي خودش، و باز هم بازيگر ثابت مي مونه و خودش و خاطرات و تجربياتي که از بودن با اون آدما کسب کرده...

با قطار که سفر مي کنم دقيقاً حس همون بازيگر ثابت رو دارم!

هر سفر با قطار يک قسمت از سريالي ه که بازيگر ثابت زندگي من توش ايفاي نقش مي کنه..

خيلي قشنگه.. اين که 15-16 ساعت رو با چند تا آدم غريبه زندگي بکني! توي اين زمان از حرف هايي که رد و بدل مي شه کم کم باهاشون آشنا بشي.. با اتفاقات و ماجراهايي که پيش مي ياد جلو بري، چيز ياد بگيري، بخندي، غصه بخوري، شاد بشي، حرص بخوري و گاهي حسرت، از خودت نااميد بشي، به خودت ببالي و خدا رو شکر کني، و.. و .. و... و سرانجام يک قسمت ديگه از سريال زندگيت هم تموم بشه و بازيگران مهمان زندگيت ازت خداحافظي کنن و برن دنبال کار و زندگي شون...

و اين يعني قطار زندگي!

سريال پر ماجراي قطار زندگي...

سلاممممم
خوبي گوياااا؟؟؟
نصفشو خوندم مي يام برا بقيه
قول مي دم زود بيام قولللللللللل :|

هههههههههههههههه نه خو ميخونم کهههه بايد کم کم بخونم که کامنت بذارم کم کم ...
ييهو کامنتم نيمياد..

به نام خدا
سلام
بله قبول دارم اون کار هم اگه مي کرديد اشتباه بود(اگه چيزي به دختره ميداديد)
منظورم کوچکترين تاثير ممکن. مثل تاثير معروف بال زدن پروانه اون سر دنيا و طوفان شدن اون سر ديگه دنيا :))
حالا نه اين قدر نا محسوس.
مطمئناً ميشه نگاه يا لبخندي نثار اون دختر کرد و يکم روحيه‌ش رو شاد کرد.
البته نمي‌دونم موقعيت اين کار رو داشتين يا نه. يا يه تاثير ديگه تو اين مايه ها

سلام آبجي جون

سلام گويايي
به قول يه بنده خدايي اگر ادامه بدي داستان نويس ماهري ميشي
هرچند الانشم خاطره نويس ماهري هستي
يعني الان خودمو دقيقا گذاشته بودم جاي تو توي اون محيط
ميدوستمت

من در مواجهه با پست جديدت:
!!!!!! +يه نگاه اجمالي + خوندن يه خط از وسط +يه خط از آخر

و وقتي رسيدم به اين :"ادامه دارد..."
Oo
:|
:))))

به نام خدا
سلام
بله مطمئناً من هم تو واقعيت نمي‌تونم اين چيزا رو نديده بگيرم و بي خيال باشم. اما نمي‌دونم چرا با اينکه مي‌دونم مثلاً اين چيزي که داره نشون ميده تلويزيون، يه فيلم هست و مستند نيست باز هم تحمل ندارم رو مي‌زنم کانال ديگه.
شايد دليلش اين باشه که براي اون فيلم دست من بسته هست و هر کاري کنم، کوچکترين تأثيري تو نتيجه فيلم به وجود نمياد. اما تو واقعيت دست کم مي‌تونم تأثير هر چند کوچيک هم که باشه، داشته باشم. براي همين از موقعيت فرار نمي‌کنم.
راستي آخيشش تقريباً قسمت‌هاي بد زندگي اوشين تموم شد :دي
اين مورد رو نمي‌تونم بزنم کانال ديگه چون همه دارن مي‌بينن :( :دي. تنها کاري که مي‌تونم بکنم دنبال کردن اين سريال به صورت صوتي و بدون تصويره :دي

به نام خدا
سلام
خيلي جالب تعريف کردين. انگار قضيه فيلم‌نامه از همين قطار اوليه شروع شده بودا نه؟ :دي پيرو کامنت‌هاي شما و خانم ترانه تو وبلاگم :)
ولي با عرض پوزش يه چيزي بگم. اونم اينکه: با اينکه خيلي قشنگ خوب تعريف کردين و به تصوير کشيدين، اما اگه اين قرار بود صحنه‌اي از يه فيلم بشه، اين صحنه رو مي‌زدم کانال ديگه شايد اونجايي که دختره به آرزوش رسيد رو فقط نگاه مي‌کردم.
نمي‌دونم خوب شد يا بد شد(از نظر مادره) اما شايد خوب شد که وقتي نقش اول (شما) :) داريد مي‌ريد و کم کم صداي دخترک داره بين همهمه گم مي‌شه،‌ صدايي همراه با شادي هستش. دست کم اينجا يه غصه و يه شادي وجود داره. وگرنه اگه دخترک غمگين بود تو تا غصه وجود داشت هم غصه مادر و هم غصه دخترک.
با اينکه مادر از ته دلش شايد راضي نشده بوده اما وقتي خنده دخترش رو ديده حتماً لبخندي به چهره‌ش نشسته :)