به نام خدا
سلام
خيلي جالب تعريف کردين. انگار قضيه فيلم‌نامه از همين قطار اوليه شروع شده بودا نه؟ :دي پيرو کامنت‌هاي شما و خانم ترانه تو وبلاگم :)
ولي با عرض پوزش يه چيزي بگم. اونم اينکه: با اينکه خيلي قشنگ خوب تعريف کردين و به تصوير کشيدين، اما اگه اين قرار بود صحنه‌اي از يه فيلم بشه، اين صحنه رو مي‌زدم کانال ديگه شايد اونجايي که دختره به آرزوش رسيد رو فقط نگاه مي‌کردم.
نمي‌دونم خوب شد يا بد شد(از نظر مادره) اما شايد خوب شد که وقتي نقش اول (شما) :) داريد مي‌ريد و کم کم صداي دخترک داره بين همهمه گم مي‌شه،‌ صدايي همراه با شادي هستش. دست کم اينجا يه غصه و يه شادي وجود داره. وگرنه اگه دخترک غمگين بود تو تا غصه وجود داشت هم غصه مادر و هم غصه دخترک.
با اينکه مادر از ته دلش شايد راضي نشده بوده اما وقتي خنده دخترش رو ديده حتماً لبخندي به چهره‌ش نشسته :)