|
ترجمه ی زندگی 
| ||
|
به نام خدای رحمن و رحیم سلام با دلی شکسته کلی نوشتم، همش یهو پرید! انگار قسمت نیست جریان سیال ذهنم که این روزها متلاطم تر و طوفانی تر از هروقتی ه به رشته ی تحریر دربیاد... به طور خلاصه می گم، اگرچه هیچ وقت اون کلمات از دل براومده دیگه تکرار نخواهند شد... دعا کنید... برای «انسان ترین»ی که می شناسم دعا کنید... برای «انسان»ی دعا کنید که سال هاست هرکی می شناسدش براش دعا کرده و می کنه، اما نمی دونم چه سرّیه که دل این «انسان» و خانواده ش روز به روز شکسته تر و مستأصل تر و «شکسته تر» می شه... دعا کنید... این روزها دل اون «انسان» و خانواده ش شکسته تر از هروقتی ه... برای دل های شکسته شون دعا کنید... برای شفای «انسان ترین»ی که می شناسم دعا کنید... --------------- برگ ها از شاخه می افتند و تنها می شوند گندم گیسوی تو از باغ مینو بهتر است هر کجا سروی به خاک افتاد با خود گفته ام «مهدی مظاهری» [ سه شنبه 90/4/28 ] [ 3:52 عصر ] [ گویای خاموش ]
[ نظرات () ]
به نام خدای رحمن و رحیم سلام -------------- تکیه بر کعبه جمعه ها طبع من احساس تغزل دارد ناخودآگاه به سمت تو تمایل دارد بی تو چندیست که در کار زمین حیرانم مانده ام، بی تو چرا باغچه ام گل دارد؟ شاید این باغچه ده قرن به استقبالت فرش گسترده و در دست گلایل دارد تا به کی یکسره یکریز نباشی شب و روز ماه مخفی شدنش نیز تعادل دارد یازده پله زمین رفت به سمت ملکوت یک قدم مانده، زمین شوق تکامل دارد جمکران نقطه ی امید جهان شد که در آن هر چه دل، سمت خدا دست توسل دارد هیچ سنگی نشود سنگ صبورت، تنها تکیه بر کعبه بزن، کعبه تحمل دارد... سید حمیدرضا برقعی
پ.ن.1. آری ای دوست مرا داغ عتابم کافی است به دلم قهر و غضب وقت خطابم کافی است دیگر از عدل عذابم مکن ای معدن فضل شعله خجلت ذنبم به عذابم کافی است مستحق غضب و قهر و عذابم اما بی محلی تو یارب به جوابم کافی است آه، رسوا مکنم نزد رئوس الاشهاد زآنکه شرمندگی روز حسابم کافی است باورم نیست ز اصحاب شمالم خوانند پیش اصحاب یمین چشم پر آبم کافی است خواهی ار از من نالان گذری در صف حشر پیش چشمان علی ترک عقابم کافی است شعله نار بر این چهره میفروز که خود از گنه مانده بر این چهره نقابم کافی است (نام شاعر را نیافتم)
پ.ن.2. آقا بیا، خییییییییییلی دلمون تنگه... :"(
پ.ن. 3 اگر حجاب ظهورت حضور پست من است
اللهم عجل لولیک الفرج... [ جمعه 90/4/10 ] [ 6:22 صبح ] [ گویای خاموش ]
[ نظرات () ]
|
درباره وبلاگ  در ترجمه به مشکلی که بر می خورم، آن قدر با کلمات دست و پنجه نرم می کنم تا سرانجام پیروز شوم. در ترجمه ی زندگی ام اما... نمی دانم... پیچیدگی متن زندگی متحیرم کرده... متنی آن قدر گویا که لحظه لحظه اش را حس می کنم، و آن قدر خاموش که پی بردن به معانیش بصیرتی می خواهد که ندارم... اما می دانم نباید تسلیم شد؛ باید «زندگی کرد» تا بتوان ترجمه اش نمود... باید به جایی رفت که حیات به معنای واقعی درش جریان دارد... پس به کوچه باغی از زندگی پناه می برم و از آرامشش، زیبایی اش و سادگیش مدد می گیرم، و «زندگی می کنم»؛ شاید روزی گوشه ای از این متن پیچیده را فهمیدم... | |
| [ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] | ||
