به نام خدا
سلام
سکوت و مهماني
در مهماني ها، چه اشرافي باشد و چه ساده، سکوت همچون بمبي گوش خراش صدا مي کند. در اين گونه مجالس، حتماً بايد حرف زد. موضوع ِ سخن مهم نيست، و موضوع، سخن ِ مهم نيست. بلکه نفس سخن گفتن اهميت دارد. به همين خاطر، مسخره ترين و بيهوده ترين سخنان در مهماني ها گفته مي شود.
اين موضوع خيلي برامون اتفاق افتاده :دي. وقتي حرفاي مهمونا تموم شده و موضوعي ندارن، تلويزيون هم خاموشه. تا آخرين کلام ادا مي‌شه و ديگه بعدش سکوت مياد وسط، اون قدر اين سکوت خودنمايي مي‌کنه که نگو :دي. طوري که تحمل سکوت سخت مي‌شه و يکي به خصوص ميزبان دوباره سکوت رو مي‌شکنه :دي

سکوت و کلمات
تنها سکوت است که مي تواند بگويد چقدر کلمات در اداي حق مطالب ناتوانند.
اينم صد درصد قبول دارم اما هيچ مثالي به ذهنم نمي‌رسه

ترجمه ي سکوت
سکوت هرگز يک معنا ندارد. سکوت مادري در برابر جسم بي جان فرزندش؛ سکوت عاشق و معشوقي که رو به روي هم نشسته اند؛ سکوت قاتلي که در کمين قرباني خود است؛ سکوت دانشجويان در کلاس درس و سکوت استاد؛ سکوت کسي که نامش را صدا مي زنند و پاسخي نمي دهد... همه ي اين ها، تنها مشتي از خروار سکوت هاي ظاهري هستند. دشواري کار مترجم اين است که، از آن چه نوشته شده بايد به آن چه که مي بايست نوشته مي شد، پي ببرد. ترجمه ي سکوت عناصر فرهنگي، که در فرهنگ زبان مبدأ وجود دارد، اما در فرهنگ زبان مقصد چنين پديده اي وجود ندارد، از پيچيده ترين مسائل ترجمه است. لدميرال مي گويد: «مترجم، آن چه را که نوشته شده ترجمه نمي کند، بلکه آن چه را که فکر مي کند ممکن است نويسنده به هنگام نوشتن بدان فکر کرده باشد، ترجمه مي کند.»
اين ديگه تخصص خود شماست. من تو همين ترجمه معموليش موندم و اون قدر تخصص ندارم که سکوت ها رو هم ترجمه کنم :دي

به نام خدا
سه باره سلام :دي

سکوت يعني سخن گفتن
وقتي که سخن مي گوييم، يعني سکوت مي کنيم. و وقتي سکوت مي کنيم يعني عميقاً سخن مي گوييم. چرا که سکوت يعني مجال دادن به گفتگوي دروني. و کلام يعني قطع گفتگوي دروني.
در اندرون من خسته دل ندانم کيست . . . . . که من خموشم و او در فغان و در غوغاست

اينو بارها حس کردم. وقتي سکوت مي‌کنم با خودم گفتگوي دروني دارم. نشده که اصلاً تو تنهايي اين گفتگو رو انجام ندم. وقتي هم عميق به گفتگوي دروني دارم، مخاطب درونيم رو مثل يه مخاطب بيرون که ديده نمي‌شه و صداش رو مي شنوم حس مي‌کنم. مثل کسي که باهاش فاصله‌م خيلي زياده و مطمئن نيستم جواب درونم همون جواب اون باشه. ولي در کل اين گفتگوي دروني رو خيلي دوست دارم. يه جورايي همدم تنهاييهامه:دي
کافيه يکي اين وسط بياد و يه حرفي بهم بزنه، اون وقت مثل اينکه از خواب عميق پريده باشم، حتي ممکنه يادم بره به چي داشتم فکر مي‌کردم و به موضوع گفتگوي دروني چي بود. نمي‌دونم تاحالا اينطوري شدين؟ هر چي هم فکر مي‌کنيد هر چي هم موضوع‌هاي مختلف رو ميارين جلو مي‌بينين که هيچ کدوم اون موضوعي نبوده که فکرتون مشغولش بوده. انگار موضوع مال يه دنياي ديگه بوده که فکري درکش مي‌کرده که مدتي از دنيا فارق شده.
اون بيت شعر هم يه ذره پايين تر نوشتين و چه جالب دوباره اينجا معني پيدا کرده :دي

به نام خدا
دوباره سلام
سکوت و زندگي
نمي دانم آيا زندگي بدون سخن گفتن ممکن است يا نه؛ اما نيک مي دانم بدون سکوت هرگز ممکن نيست.
خوب فکر کردم و نمونه‌هاش رو پيدا کردم، سر کلاسي که هر کي داره حرف مي‌زنه، و هيشکي به استاد توجه نداره، تحمل کلاس برام سخت مي‌شه. چه برسه به استاد. بعد که درصد سکوت زيادتر مي‌شه، سخن استاد دلنشين و مغز نشين مي‌شه :دي

سکوت و عدم صدا
تنها سکوتي که اکثر انسان ها با آن آشنا هستند، عدم صدا است. اما، کمتر کسي، و کم تر کسي، به اين نکته فکر مي کند که بيشتر چيزهايي که گفته مي شود، چيزي جز صداي وز وز مگس ها نيست.

اين يکي رو هم تو همون همهمه کلاس مي‌شه تجربه کرد :دي
يه بار که هنوز استاد نيومده، به همهمه گوش کنيد. البته سعي نکنيد روي صداي کسي زوم کنيد تا ببينيد چي مي‌گه. فقط بذاريد صداي همهمه وارد گوشتون بشه. يه صدايي بين صداي وزوز مگس تا صداي وز وز زنبور و... هيمنو فقط مي‌شنوين

سکوت و صوت
هر واژه اي هم صوت است و هم سهمي از سکوت دارد. براي درک آن چه شنيده مي شود، بايد سکوت نهفته در آن را جُست. به ويژه، مترجمين بايد اين سکوت را بشناسند.
اينو خوب نفهميدم. البته اگه منظور ترجمه‌ي گفتگو هست و نه ترجمه متن. آخه چطوري تو متن مي‌شه سکوت رو متوجه شد؟ نکنه ترجمه سکوت تو متن، همون فاصله‌هاي بين کلمات و حروف و فاصله‌ي بين خطوطه؟. البته ويرگول که جاي خودشو داره.

سکوت و معنا
...و سکوت فاصله ي ميان دو کلام نيست، بلکه کلام فاصله ي ميان دو سکوت است...
معني اين فکر کنم بشه اينکه در واقع اون چيزي که وجود داره سکوته. و کلام عدم هست. مثل نور و تاريکي. ولي قبولش برام سخته.
آهان. درست شد. اگه فرض کنيم سکوت مطلق يعني نظم. هر چي هم نظم کامل‌تر باشه، کمتر حس مي‌شه. کافيه که کلام بياد وسط و تقارن سکوت رو از بين ببره، اون وقت چون ترکيب از سکوت و عدم سکوت ايجاد شده، بي نظمي و عدم تقارن اتفاق افتاده و اين خوب ديده مي‌شه.

به نام خدا
سلام
خيلي جالب نوشتين :)
براي همين مي‌خوام از اول دونه دونه بررسي کنم و نظرم رو بگم :)
پس هر روز بدتر از ديرو؟ (هواپيمايي کشور رو مي‌گم :دي) بهترين روش رو انتخاب کردين. البته من نمي‌دونم مي‌شه مترو رو با هواپيما مقايسه کرد يا نه. اما هر وقت چيز جالبي براي خوندن دارم، زمان سفر با مترو بسته به جالبي مطلب به سمت صفر ميل ميکنه :). حس مي‌کنم اين کتاب هم اين طور بوده. گلچينش که براي من همين طور بود. هر جمله‌ش کلي منو برد تو فکر

چي ميگي دقيقا؟

q:P

(ع چرا پي کيوت مساوي نميشه؟تو رب انارم اينجوريه؟هميشه فکرميکردم مساوين)

ترجمه در ترجمه....!