به نام خدای رحمن و رحیم
--------------
عزیزترینم...
دلواپسی هایم برای تو، پیله ای شده اند که پر هر گونه پروازی را از من گرفته اند، حتی یک جهش کوچک را...
عزیزترینم...
پیله ات هم دلنشین است.. اما پرواز که از پروانه گرفته شود، باید برایش سیاه پوشید...
عزیزترینم...
تا او خود با دستان پر مهرش رشته های پیله را یک به یک نگشاید، صبر می کنم... صبر می کنم و در سایه و گرمای تارهای ابریشم با عشق به تو خیره می شوم... صبر می کنم تا روزی با هم بدویم و پرواز کنیم... حتی اگر آن قدر طول بکشد که روزی برایم مشکی بپوشند...
آن قدر عزیز و مقدسی که حاضرم هزار بار بمیرم و فدایت شم...
تا زنده ام... (این را به خودت می گویم!)
--------------
پ.ن. با تأخیری هشت روزه، فرا رسیدن ماه مبارک رمضان رو تبریک عرض می کنم. دعا کنیم که همگی از سفره ی رحمت الهی بهره ی کافی ببریم.
در این روزهای عزیز، به ویژه هنگام سحر و افطار، گوشه ی دعاهاتون برای ما هم دعا کنید...