به نام خدای رحمن و رحیم

سلام

دیروز از یه چیزی خیلی دلم گرفت، یعنی از یه چیزی که مدت هاست ازش دلم گرفته، دلم خیلی بیشتر گرفت!
مثل وقتای دیگه از اون همیشه مهربون خواستم یه گشایشی بشه، و راستش اگرچه به قدرت خدا ایمان داشتم، اما هیچ راه حلی هم به ذهنم نمی رسید.. حس می کردم هیچ در و پنجره و حتی روزنی...
آخه مثلاً چطور ممکن بود جور بشه؟!
گفتم: چی می شد که اون طور می شد؟!

حدود یک ساعت بعد، از جایی (که تقریباً فراموشش کرده بودم) به موبایلم زنگ زدن، و در همون زمینه که دلم گرفته بود بهم خبری دادن!

یهو احساس کردم خدای مهربونم چقدررررر حواسش بهمون هست!

یه احساس لطیف و خوشایندی همه ی وجودم رو گرفت!
حس کردم توی بغل خدا هستم و داره نوازشم می کنه!
شایدم صورتم رو بوسید که ناگهان حس کردم الآن می تونم پرواز کنم!!

بذار اینو بگم! اون خبری که بهم رسید، شاید از دید خیلی ها، حتی خودم، چیز معمولی و حتی پیش پا افتاده ای باشه! اما...
اما این که درست همون وقتی که از شدت استیصال شدیداً توی خودم بودم، و توی ترافیک افکاری که به ناامیدی متمایل بودن، یهو یه چراغ سبز دیدم.. اصلاً همین که با تمام وجود دلم خدا و قدرتش و رأفتش رو حس کرد.. اون وقت بود که حس کردم دنیا مال منه!

خدایا!
شاید این امر توی زندگیم تأثیر چشمگیری نداشته باشه (شاید هم داشته باشه، که به خودت قسم توی هر قدمی که برمی داریم دنیایی از اتفاقات رو می تونی قرار بدی..)، شاید به ظاهر مورد ساده ای باشه، اما به بزرگیت قسم که دل من با این مورد ِ به ظاهر پیش پا افتاده، به قدر دنیایی شاد شد! و این شادی هم نه چندان به خاطر اون مسئله، بلکه از حس رؤیایی و قشنگی بود که تو مهربونم بهم هدیه دادی!
اصلاً شاید اون مسئله به نحوی دیگه پیش بره و اون طوری نشه که الآن توی نظرم ه، اما.. اما چیزی که مهم ه، همون تأثیری ه که هنوزم قلبم مالامال از حس بی نظیرشه...

می دونم.. می دونم که خدا به دل سیاهم رحم کرد... حس دانش آموز تنبلی رو دارم که آموزگار دلسوزش به جای تنبیه، ناز و نوازشش می کنه تا بلکه اون شاگرد بازیگوش سر راه بیاد...

خدا کنه ناسپاسی نکنم و یادم نره... خدا کنه دل ِ آلزایمریم نامردی نکنه و اون حس فراموشش نشه...

معبود بی همتای من! به عظمتت قسم که اگه همه ی عالم به رومون شمشیر بکشن، اما یاد تو و اطمینان قلبی به تو که توی دلمون باشه، می شه ایستاد و تحمل کرد.. می شه امید داشت.. لبخند زد... و عاشق بود!

ای در درون جانم و جان از تو بی خبر
وز تو جهان پر است و جهان از تو بی خبر

چون پی برد به تو دل و جانم که جاودان
در جان و در دلی دل و جان از تو بی خبر

ای عقل پیر و بخت جوان گرد راه تو
پیر از تو بی نشان و جوان از تو بی خبر

نقش تو در خیال و خیال از تو بی نصیب
نام تو بر زبان و زبان از تو بی خبر

از تو خبر به نام و نشان است خلق را
وآنگه همه به نام و نشان از تو بی خبر

جویندگان جوهر دریای کنه تو
در وادی یقین و گمان از تو بی خبر

چون بی خبر بود مگس از پر جبرئیل
از تو خبر دهند و چنان از تو بی خبر

شرح و بیان تو چه کنم زانکه تا ابد
شرح از تو عاجز است و بیان از تو بی خبر

عطار اگرچه نعره‌ی عشق تو می‌زند
هستند جمله نعره‌زنان از تو بی خبر

----------------------------
پ.ن.1. ایاک نعبد و ایاک نستعین...

پ.ن.2. افوض امری الی الله ان الله بصیرٌ بالعباد...

پ.ن.3. فرارسیدن ایام فاطمیه رو خدمت همه ی دوستان خوبم تسلیت عرض می کنم.
از خدا می خوام که در روز حساب، حضرت زهرا (س) از همه مون راضی باشن و شفاعتشون نصیبمون بشه.
مجدداً تسلیت می گم و التماس دعا دارم از همه تون...

پ.ن.4. امروز صبح زود که از خونه می رفتم بیرون، هنوز از حیاط پامو توی خیابون نذاشته بودم که یهو عطر گل یاس مستم کرد... سرم رو برگردوندم و دیدم بوته ی یاس رازقی کلی گل داده!
الآن یهو به یاد صبح افتادم، و همزمان به یاد یاس کبود نبی...

صلی الله علیک یا فاطمة الزهرا...