ترجمه ی زندگی | ||
به نام خدای رحمن و رحیم
سلام
-------------------
1) همین طوری هی راه می رم و هی فکر می کنم (و گاهی زیر لب می گم) که: هوا بسسسسسسسسسس ناجوانمردانه سررررررررد است!
2) هی می خواستم پست خصوصی بذارم و بی هیچ قید و بندی بنویسم، اما حس کردم شاید پست رمزی یه جورایی بی احترامی به مخاطبینی باشه که رمز ندارن.. در نتیجه هی حرفامو خوردم هی حرفی نداشتم بزنم خو :)) پ.ن. حالا ما یه چی گفتیم، اما هیچ تضمینی نمی کنم گاهی پست خصوصی نذارما :)))
3) این خانم نگار از اون آدم های نازنین روزگاره.. اگرچه دلیل اومدنش رو دوست ندارم.. اما خوشحالم که امشب بعد از یه مدت که ندیده بودمش بازم این جاست.. امشب برام سوغاتی کربلا هم اورده.. که خب سوغاتی کربلا به خصوص از دست این خانوم نازنین برام خیلی ارزش داره.. :)
یه چیزای دیگه ای هم توی ذهنم بودا، فعلاً برم و ایشالا بیام.. ------------------------
خب برگشتم :)) ------------------------
4) جییییییییییغ! :)))))))) الآن داشتم فکر می کردم که چقد خوب امشب گرسنم نیس، پس یا شام نمی خورم یا یه چیز خیلییییی ساده در حد دو لقمه نون پنیر که فقط یهو نصف شب ضعف نکنم :)) تو این فکر بودم که یهو یادم اومد خب من دو ساعت پیش شام خوردم کهههههههه!! خخخخخخخ پس بگو چرا گرسنه م نبوده!!
5) کابل شارژ لپ تاپ رو بهش وصل می کنم و اون سرشم می زنم به پریز، و همین طوری برّ و بر نگاه می کنم که چرا شارژ نمی شه! که یهو می بینم به جای دو شاخه ی لپ تاپ، دوشاخه ی شارژر موبایلمو زدم تو پریز! Oo !! خب به من چه، اگرچه هیچ شباهتی به هم ندارن اما تقریباً کنار هم بودن!
پ.ن. عطف به مورد 4 و 5؛ روان جان، کی فارغ التحصیل می شی مادر؟ بیمارات از دست رفتن!
6) می دونی؟ این خیلی بده که حتی ندونی چه مرگته!
اه بازم معده م قاطی کرده، همین طوری الکی هاپو شدم! :| بی زحمت یه کم از خنده هاتونو بهم قرض بدید.. صرفاً جهت حفظ ظاهر لازم دارم خب.. :|
هوم، حوصله خودمم ندارم، چه برسه به امورات زندگی که آدم ناگزیر به انجامشونه.. ینی دو سه روزه هی همش لحظه شماری می کنم شب بشه بلکه یه کم آروم بشم؛ اما شب هم دیگه شب نیست..
[ شنبه 92/10/7 ] [ 9:40 عصر ] [ گویای خاموش ]
[ نظرات () ]
|
||
[ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] |