قويا؟ چرا نمي آپي ؟ ما يه لنگه پا وايساديم همينجورکي
به قول قميا همساختکي

سلام
خوفي؟
زينب خواهرته؟ واقعا؟ حالا کجا رفته؟ مي دونم که خارجه ... اما دقيقش را امار بده کجا رفته چي کار مي کنه:دي
تا تو بري تهران آقامجتباتون هم برگشته ... غصه نخور ...
راستي چرا مامان و بابا نمي يان تهران؟

سلام

مثكه بيماريت خوب شده ها ، 2 تا آپ پشت سر هم !

از رفتن گفتي ، دلم واسه مامانم مي سوزه خيلي به من وابسته شده واي به روزيكه من بخوام برم .

خيلي زيبا بود و به دلم نشست
موفق باشي عزيز دلم

سلام
گاهي وقتا دلم ميخواد بچه هام هنوزم کوشولو بودن.. از سرو کولم بالا ميرفتن.. دلم ميخواد ميتونستم هنوزم وقتي از کار روزانه خسته ميشم محمدو بغل کنم و برم تا سرخيابون يه چرخي بزنم برگردم تا خستگيم در بره.. دلم ميخواست هنوزم ميتونستم در آغوش بکشمشون و تا جايي که قدرت دارم فشارشون بدم اونقدر که صداي فريادشون بلند شه.. دلم ميخواد هرجور که ميشه .. هرچي که ميشه.. بچه هام پيشم باشن .. دورم باشن.. گاهي که يکيشون نيست.. بارها و بارهاميرم در اتاقشو باز ميکنم و باحسرت به اتاق خاليش نگاه ميکنم.. امسال تابستون پيش اومد روزايي که هيچ کدومشون خونه نبودن.. روزاو شبايي که ترس به دلم راه پيدا کرد.. که چند سال ديگه وقتي هرکدوم برن سرخونه زندگيشون .. من دووم ميارم؟
ما هرچي داريم براي بچه هامون داريم.. ايثار ميکنيم.. از خواسته هاي خودمون ميگذريم فقط براي اينکه بچه هامون به خواسته هاشون برسن. و چقدرخوبه که بچه ها وقتي بزرگ شدن.. وقتي کسي شدن .. يادشون نره که اين موفقيتهارو مديون چه کساني هستن.. وقتي که بزرگ ميشن پدر مادراشونو کوچيک نبينن.. والدين وقتي سنشون بالا ميره دلنازک ميشن.. توقع احترام بيشتري از بچه ها دارن.. پس بهشون احترام بذارين و بذاريم.
راجع به پست قبليتم همينجا نظرمو ميگم چون ميترسم مثل وبلاگ بقيه اجازه نظر دوباره بهم نده ..
ميدوني چيه گوياجان .. منم خيلي وقتا حرفاي زيادي براي گفتن دارم.. دهنم پر از حرفه.. اما بادهن پر که نميشه حرف زد :(

سلام

اين سرنوشت همه ي پدر ومادراست.بالاخره روزي همه تچه ها مي رند واونا تنها ميشند.مهم اينه كه بچه ها نذارند اونا در تنهائيهاشون زياد تنها بمونند وتا ميتونند به اونا سر ميزنند.راستي شما كجا ميريد اگه رفتنتون از نوع... است تبريك عرض مي كنم

به نام خدا
سلام

چقدر قشنگ بيان کردين..



فداي دل مهربون و دستان زحمتکش و چشمان خيس و لبخند روزي لبشون...
فداي محبت هاي بي چشمداشتشون...
همه ي هستيم فداشون!


من نيز هم!

به نام خدا

سلام

انشالله که خداوند تحمل دوري از فرزندان رو براشون آسون کنه و اميدوارم هجرت شما هم با موفقيت هاي روز افزون همراه باشه

شلام

هوم؟
تاحالا يادم نمياد کامنت با ربط گذاشته باشم ...
الان زور زدم به سلول خاکستري کرم هام فشار آوردم ولي هيچي نيتونم بگم

.....
.............

جاشون سبززززززززز

سلام.
خوبيد؟ خب ما که بدون پيام بازرگاني هم که هميشه مزاحم هستيم.
ديگه اين دفعه رو که نميشه کاريش کرد.

حالا کجا مي خوايد تشريف ببريد به سلامتي؟!

نميدونم چي بگم...

خيلي نوشته ي قشنگي بود

به نام آفريننده لبخندها

سلام عزيزززززززززززززززم

دلم برا كامنت گذاشتن يه ذره شده بووووووووود

اصلا ميدوني يادم رفته بود وبلاگيم دارم داري دارد دارند

خلاصه رزي رفت...

گويام رفت...

او موند و تنهاييو اينا...

همه ي ما يه روزي باس بريم نههههههههه غلاااااام

بازم ميام گله...