سلام آبجي(چه آبجي ه كمياب و نايابي شدم مننننن)
گويا بزا اين بچه هه انقد گريه كنه تا جونش دربيااااااااااااااد...ميخواس درخواست يجا نكنه خو...
عشقشون به بچه كمتر نميشه اما حرص مامان باباها رو بدجور درميارن بعضي وقتا...
آخه اگه لوس نكنن...چهره ي مظلومانه به خودشون نگيرن...چيكا كنن پَ؟...بچه هاي اين زمونه زرنگ ترم شدن نسبت به موقع ما مثلا...كه هر چي ميدادن دستمون صدامون درنميومد ميشستيم بازي ميكرديم...
.......................................
آره درسته صبر وشكيبايي چيز خوبيه اما ديگه يه آدم چقد بايد صبوري به خرج بده...خو كاسه ي صبر آدم گاهي لبريز ميشه...
اما حواسمون به نگاه پرمهرت‌م هست...
خدايا..تو هم که حواست به زيرچشمي نگاه کردنمون هست که؟!...
شادي را هديه کن حتي به کساني که آن را از تو گرفتند ، عشق بورز به آن ها که دلت را شکستند ، دعا کن براي آنان که نفرينت کردند ، درخت باش به رغم تبرها ، بهار شو و بخند که خدا هنوز آن بالا با ماست ...
سلام ...وبلاگ خوب و مفيدي دارين...بهترينها رو براتون آرزومندم
التماس دعا ..يا حق
انگشتت را هرجاي نقشه خواستي بگذار
فرقي نمي کند ...
تنهايي من عميق ترين جاي جهان است
و انگشتان تو هيچ وقت
به عمق فاجعه پي نخواهند برد.
ليلا کردبچه
