سلام
علاقه به اين ندارم که سکوت باشم، اما سکوت رو دوست دارم... يعني يه وقتايي واقعاً قشنگه.. وصفش برام سخته..
مثلاً من عاشق شبم، خب؟ به خاطر سکوت زيبا و بي نظيرش :)
نمي دونم چطور بگم خب..
علاقه به سکوت هم لزوماً به معني سکوت بودن نيست..
:)
به هر حال تو اصلاً سکوت بهت نمي ياد :)
بهت مي ياد با کلي شور و هيجان و جيغ جيغ از ديوار راست بري بالا و از اون بالا با همون شور و هيجان برامون دست تکون بدي :)
(يه تصوير قشنگي از ايني که گفتم توي ذهنم بود، نمي دونم خوب منتقلش کردم يا نه..)
:)