سلام مجدد ... اين که توي کامنت قبل نوشتيد يه عده دستشون به دهنشون مي رسه و يه عده نه، فکر کردم ادامه مطلب رو خونديد که اينو مي گيد.. آخه.. خب، من البته هرچيزي که توي اون سفر اتفاق افتاده بود رو نوشتم و اصلاً قصد مقايسه نداشتم، اما به طور ضمني دقيقاً همين دو دسته اي که شما ازش اسم برديد با هم مقايسه شدن.. بچه اي که نداشت و براي يه چيز کوچيک نيم ساعت تمام به مادرش التماس کرد، و مادري که شرمنده ي بچش بود..؛ و بچه ي توي قطار که خداروشکر حسرت چيزي به دلش نبود، و مادري که پيش بچه ش سربلند بود... درد داره اين قصه هاي واقعي ِ زندگي، درد داره به خدا... // هه هه، نه خب اينو توي سه قسمت (سه مرحله) نوشتم، و البته سرعت تايپمم خوبه! :)) از توي قطار هم ننوشتم، پس مي تونيد به حافظه م يه ماشاءالله جانانه بگيد :پي (لاحول ولا قوة الا بالله :فوووووت)