قطار
خيلي باحاله توي همون قطار يه سري آدم هستند که دستشون به دهنشون ميرسه و يه رسي که دستشون به دهنشون نميرسه و باز هم يه سري ديگه که دستشون از دهنشون هم رد شده ، خلاصه هيچ چيز بي علت نيست ، هر روز که بزرگتر ميشم فهم يه سري چيزها برام مشکل تر ميشه ، کاش منم ميتونستم خودم را بزنم به کوچه علي چپ و خودم را راضي کنم ولي نميدونم چرا از بچگي با اون کوچه حال نميکردم؟؟؟
نميدونم حس و حال آدمهاي خيلي ديوانه را دارم يا خيلي عاقل!!!
خلاصه که زندگي شده فقط تحمل کردن چه توي زندگي بين زن و شوهر و چه توي زندگي روزمره ماها ، هيچ عشقي در کار نيست نه بين زن و شوهر و نه بين دو دوست
اصلا فکر کنم شبيه عقلم تعطيل شده
بيخيال اصلا