سلام گويا جونم
چقدر اين پستت برام جالب بود.
اين پستت من را به ياد پست «سوت و كف و انديشه» ي خودم مي اندازد!
برايم جالب است كه به نقطه اي رسيديم كه داريم به نسل آينده هشدار مي دهيم.
اتفاقا مامان من دفترچه اي دارند كه در آن خاطرات و خصوصا اشعار دوران انقلاب را نوشته اند و من خيلي از آنها لذت مي برم. و تقريبا مي تونم بگويم كه اكثر فيش برداري هاي پدرم و اين دفترچه خاطرات مامانم را در انحصار خودم گرفته ام و توي كتابخانه ي اتاق خودم نگهشون مي دارم.
خيلي وقت بود كه به فكر نوشتن سلسله مطالبي با موضوع «براي فرزندانم» افتاده بودم. كه اين اوضاع خودش من را و تو را به اين سمت كشاند!
از اين نامه ها بيشتر و بيشتر بنويس گلم.
عيدت را هم دوباره تبريك مي گويم.
