سلام ... تسليم در برابر خواست خداست و توأم با اميد البته.. و البته منم مي‌ترسم داشته باشم شعار بدم.. وگرنه اگر آدم بتونه اون‌طوري تسليم امرش باشه که خيلي خوبه... // و من هم شديداً موافق اون همتي هستم که مي‌گيد.. سعي، تلاش.. منتها مي‌دونيد، يه چيزايي به معناي واقعي دست ما نيست... اتفاقاً زيادم براشون تلاش مي‌کنيم، کم هم نمي‌ذاريم، اما انگار که دست ما نيست...من نه همت رو رد مي‌کنم و نه اميد رو.. اتفاقاً اونايي که بيشتر مي‌شناسنم مي‌دونن چقدررررر آدم اميدواري هستم.. حتي معجزه ها رو هم به خودم نزديک مي‌بينم! . . . اما حالا... از يه جهاتي مي‌خوام (اگر بتونم البته..) دلمو بسپرم به خودش...