|
ترجمه ی زندگی 
| ||
|
به نام خدای رحمن و رحیم
سلام
-------------------
-----------------------
یادش به خیر بچه که بودیم چقد منچ و مارپله بازی می کردیم.
منچ رو همیشه بیشتر دوسش داشتم، خیلی هم دوسش داشتم. شاید اون وقت متوجه نبودم چرا، اما حالا می فهمم؛ چون منچ همیشه حرکتش رو به جلوئه.. ممکنه این حرکت کند یا تند باشه، ممکنه 6 بیاری و جایزه بگیری و دوباره خارج از نوبت بتونی بری جلو، یا که 1 بیاری و فقط در حد یک توک پا پیش بری.. اما مطمئنی که به هرحال حرکتی رو به جلو خواهی داشت. ترس از افتادن هم نداری..
همیشه یه حس ناخوشایندی به مارپله داشتم؛ با این که زیادم بازیش می کردما. شاید اون وقت متوجه نبودم چرا، اما حالا می فهمم؛ چون مارپله هیچیش پیش بینی شده نیست.. گاهی حرکتت عادی ه، گاهی یهو می پری بالا، و گاهی هم با مخ می ری تو زیرزمین!! بدون این که خودت بتونی بازی رو در دست بگیری..
--------------
حس بازی مارپله رو دارم.. اونم مارپله ای که مارهاش خیلی بیشتر از پله هاشه! من از این مارها می ترسم! و به همین خاطر دلم نمی خواد تاس بریزم! هول دارم که وقتی مجبور بشم حرکت کنم، ینی چی پیش پام سبز می شه؟! من از مارهای پیش رو می ترسم! بدتر این که حس می کنی یه عده هم ایستادن تا بری تو دهن مار و سقوط کنی، تا «هو»ت کنن! بدترتر این که حتی نمی تونی حساب شده تاس بریزی، چون دست تو که نیست چه عددی بیاد و به کدوم خونه برسی! ینی رسماً باید صبر کنی ببینی چی می یاد.. بدترترتر این که گاهی تاس غیبش می زنه، و بعدشم که پیدا بشه، چه تو دهن مار پایین بری و چه حتی از پله بالا، به هرحال بعضیا ممکنه به خاطر بازی نازیبا و تعللت توی بازی سرزنشت کنن.. خب تو یه بازیکنی بودی که تاحالا همچینم بازیت بد نبوده؛ بهت برمی خوره که یه عده به خاطر گم و پیدا شدن مکرر تاس که باعث این بازی نازیبا شده و تقصیر تو هم نبوده، بیان و تو رو شماتت کنن..
یه صدایی می یاد که می گه: می خواستی بازی رو شروع نکنی! بازی همینه دیگه!
و من دارم فکر می کنم که.. اصن چه طور شد تصمیم گرفتم بازی کنم؟؟ اصلاً دست من بوده؟!
و من دارم فکر می کنم که.. اصن واقعاً می خوام بازی کنم؟؟!
و من دارم فکر می کنم به لحظه ای که برم توی دهن یه مار و پرت شم پایین، و تماشاچی ها برام بخونن: بازی اشکنک داره، سر شکستنک داره!
اما گاهی اگه سر بشکنه دیگه خوب شدنی نیستا..
......
من از مارپله می ترسم! [ چهارشنبه 92/9/13 ] [ 2:31 صبح ] [ گویای خاموش ]
[ نظرات () ]
|
درباره وبلاگ  در ترجمه به مشکلی که بر می خورم، آن قدر با کلمات دست و پنجه نرم می کنم تا سرانجام پیروز شوم. در ترجمه ی زندگی ام اما... نمی دانم... پیچیدگی متن زندگی متحیرم کرده... متنی آن قدر گویا که لحظه لحظه اش را حس می کنم، و آن قدر خاموش که پی بردن به معانیش بصیرتی می خواهد که ندارم... اما می دانم نباید تسلیم شد؛ باید «زندگی کرد» تا بتوان ترجمه اش نمود... باید به جایی رفت که حیات به معنای واقعی درش جریان دارد... پس به کوچه باغی از زندگی پناه می برم و از آرامشش، زیبایی اش و سادگیش مدد می گیرم، و «زندگی می کنم»؛ شاید روزی گوشه ای از این متن پیچیده را فهمیدم... | |
| [ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] | ||
